Nienawistna ósemka / Quentin Tarantino, 2015

Wiem, że prawdziwi wielbiciele Tarantino byli już pewnie na tym filmie i nie potrzebują recenzji, a ci którzy dopiero się na niego wybierają, gdzieś mają opinie takich brudnopisów jak ja. Są jednak ludzie, którzy poszliby na jakiś film i chcę im bardzo gorąco polecić Nienawistną ósemkę. Tym, którzy chcą zabrać swoją dziewczynę po prostu do kina (najlepiej na coś dłuuugiego) Tarantino gorąco odradzamy. Jeśli dziewczyna ma bowiem zły gust i jest strachliwa, filmem może poczuć się lekko oburzona. A jeśli ma dobry gust... no cóż... nie będzie zajmować się podczas niego takimi pierdołami jak Wy. 

Ja mam do filmów Tarantiono mieszane uczucia. Co prawda kocham Wściekłe Psy, Pulp Fiction czy z nowszych produkcji Django, ale Kill Billa po prostu nie znoszę, a przy Bękartach Wojny również nie bawiłam się specjalnie. Jednak tym razem Quentin zrobił coś, co kochają wszystkie brudnopisy - Quentin uczynił nam na ekranie... książkę. Mamy podział na rozdziały, wstęp rozwinięcie i zakończenie, a w pewnym momencie ujawnia się nawet narrator.

Gdy Brudnopis ostatnim razem wysłał swoją książkę do wydawnictwa otrzymał bardzo grzeczną odpowiedź (podoba nam się Pani styl, może ma Pani coś innego, bylibyśmy zainteresowani, bo ta komedia nam nie leży...). W mailu tym uświadomiono mi, że początek książki, wprowadzenie postaci bez fabuły nie powinno zawierać więcej niż pięćdziesiąt stron (niech Pani pamięta, że to prawie sto stron w drukowanej wersji!)

Podejrzewam, że początek Nienawistnej Ósemki również uznaliby za długi i kazaliby go skracać, przez prawie godzinę filmu nie dzieje się bowiem praktycznie nic. Bohaterowie są wprowadzani nieśpiesznie, jadą powozem, nadchodzi przeklęta śnieżyca, a oni rozmawiają o swojej przeszłości, teraźniejszości i planach na przyszłość. Mamy dwóch łowców głów i morderczynię, która ma zostać oddana w ręce sprawiedliwości. Akcja filmu rozgrywa się kilka lat po wojnie secesyjnej i to ona jest głównym tematem bardzo burzliwych rozmów. Pogarszająca się pogoda zmusza ich do zatrzymania się w zajeździe wraz z kilkoma innymi osobami. Tu zaczyna się prawdziwa akcja, bowiem wśród gości jest nie tylko jeden morderca...

Cóż więcej powiedzieć, żeby nie zdradzić Wam za dużo szczegółów? Że jest krwawo? To wiedzą wszyscy, którzy choć kojarzą nazwisko Tarantino. To nazwisko jest również gwarancją najlepszych aktorów, najlepszych zdjęć, najlepszych dialogów i cudownej muzyki. Czy warto iść do kina? Oczywiście, że warto, należy jednak uzbroić się w porządny zasób cierpliwości. To nie film, w którym akcja rozpoczyna się od pierwszej minuty, a bohaterowie wypowiadają jedynie pojedyncze, utarte formułki. Bohaterowie Tarantiono jak zawsze są wkurzający, cyniczni, gadatliwi i o morderczych skłonnościach. Jeśli więc przetrwacie pierwszą godzinę praktycznie samych dialogów to po niej dostaniecie standardową, okraszoną czarnym humorem rozpierduchę w stylu pana T. 

Jeśli kochacie książki z barwnymi postaciami, pięknymi obrazami i nieśpieszną kreacją bohaterów już od początku będziecie zachwyceni. Jeśli nie to (tak jak moi towarzysze) pewnie zdrzemniecie się na początku i obudzicie dopiero podczas monologu Majora Marquis'a Warren'a (Samuela L. Jacksona) o zamarzaniu i gwałcie oralnym... następujące po tym wydarzenia na pewno rozbudzą Was na tyle, że wyjdziecie z kina podekscytowani. Chyba, że lubicie, gdy białe jest białe, a czarne jest czarne, bohaterowie są jednoznacznie źli lub dobrzy i nie trzeba za wiele myśleć... wtedy na pewno film Wam się nie spodoba. 

Nienawistna ósemka dostaje ode mnie całe 8/10 punktów. 

PS. Nigdy, przenigdy nie róbcie sobie maratonu z Tarantino, można wtedy bowiem odnieść wrażenie, że wszystkie jego filmy są na jedno kopyto, a ich zakończenia przewidywalne w swej nieprzewidywalności (coś jak z serialem Gra o Tron).